Łuszczyca

Łuszczyca jest niezakaźną zapalną chorobą skóry, podstawowe symptomy to pojawianie się suchych czerwonych plamami na skórze, które wystają nad jej powierzchnię (czerwone grudki). Plamy łuszczycowe zawsze przybierają wyraźną granicę i są pokryte niewielkimi łuskami w kolorze srebrnym lub białym. Łuszczyca może ujawnić się w różnym wieku, jednak najczęściej płaskie czerwone grudki występują u ludzi młodych (16- 22 lat) lub w starszym wieku (57- 60 lat). Istnieją badania, które potwierdzają, że mężczyźni częściej chorują na łuszczycę niż kobiety.

Przyczyny łuszczycy

W przypadku łuszczycy komórki skóry zaczynają dzielić się 6–10 razy szybciej niż powinny. Prowadzi to do przewlekłego zapalenia skóry i łuszczenia. Naukowcy badali łuszczycę przez wiele dziesięcioleci, ale współczesna nauka wciąż nie ma jasnej odpowiedzi na pytanie: dlaczego pojawia się łuszczyca? Czy to choroba genetyczna?Ta choroba nie jest zaraźliwa, ale można ją odziedziczyć.

Zaostrzenia mogą wywoływać różne czynniki zewnętrzne i wewnętrzne: stres, obrażenia skóry, stosowanie niektórych leków (zwykle antybiotyków), nadużywanie alkoholu, choroby zakaźne (wywołane przez paciorkowce, wirusy), zmiany hormonalne. A także alergia (zaostrza przebieg choroby, na przykład owoce cytrusowe, jajka, czekolada) itp. Przy takiej chorobie jak łuszczyca leczenie trzeba podjąć jak najszybciej poddając się diagnostyce zleconej przez dermatologa. Jest to choroba przewlekła i musi być poddawana terapii wewnętrznej i zewnętrznej.

Mechanizm choroby związany jest z naruszeniem podziału komórkowego skóry, co z kolei powoduje reakcję układu odpornościowego. Podobna reakcja występuje wśród reakcji autoimmunologicznych, ponieważ powstaje w odpowiedzi na nieprawidłowe funkcjonowanie samego organizmu, a nie na penetrację zagrożenia z zewnątrz. Dlatego łuszczyca zaliczana jest do chorób autoimmunologicznych.

Zaczerwienienie i swędzenie towarzyszące występowaniu zmian łuszczycowych są spowodowane reakcją autoimmunologiczną, która wpływa nie tylko na naskórek, ale także na głębsze warstwy skóry. W rezultacie skóra właściwa ulega stanowi zapalnemu, główna, gruba warstwa skóry, w której znajdują się nerwy, krew i naczynia limfatyczne.

Teorie pojawiania się łuszczyca?

• Teoria autoimmunologiczna. Chodzi o zwiększone stężenie limfocytów T, co prowadzi do ciągłego zapalenia skóry. Ciało wydaje się postrzegać własną skórę, jako agresora.
• Dziedziczna teoria wyjaśniająca łuszczycę jest wadą DNA, tak, więc łuszczyna jest także chorobą genetyczną.
• Teoria hormonalna, zgodnie, z którą łuszczyca występuje z powodu zaburzeń w funkcjonowaniu układu wydzielania wewnętrznego, w szczególności przysadki mózgowej i tarczycy.
• Teoria wymiany. Naukowcy odkryli, że pacjenci z łuszczycą mają problemy z metabolizmem lipidów i azotu, a także ze zwiększoną zawartością toksyn w organizmie. Wszystkie te teorie mają prawo istnieć, ale jak dotąd żadna z nich nie została w pełni udowodniona. Dlatego współczesne leczenie łuszczycy ma na celu zmniejszenie nasilenia objawów, zmniejszenie nawrotu choroby i ogólne wyleczenie organizmu.

Objawy łuszczycy

Łuszczyca objawy daje takie jak:

• Charakterystyczne wysypki
• Srebrzysta łuska na skórze
• Płaskie czerwone grudki
• Uczucie napięcia skóry w miejscu zmian skórnych
• Silne swędzenie skóry.

Zmiany łuszczycowe mogą pojawiać się w różnych miejscach, jednak istnieje ich typowa lokalizacja. To jest:

• Łokcie i kolana
• Pod pachami
• W pachwinach
• Na nogach
• Okolice pod biustem
• W okolicach genitaliów oraz pośladków
• Dolna część pleców
• Skóra głowy – łuszczyca łojotokowa.
• Dłonie i powierzchnia stóp. Taka łuszczyca nazywa się dłoniowo-podeszwową. W tym samym czasie skóra w dotkniętych obszarach pogrubia się, pokrywa się pęknięciami i srebrzystymi łuskami.

Rozróżnia się również następujące odmiany łuszczycy:

Łuszczyca łojotokowa. Najczęściej występuje na skórze głowy. Przejawia się swędzeniem i złuszczaniem, rozprzestrzeniając się na obszar za uszami i skórą wzdłuż linii włosów.
Wysiękowa łuszczyca. W przypadku tego rodzaju łuszczycy dotknięte obszary skóry nie tylko odklejają się, ale również stają się mokre, a na powierzchni grudek pojawiają się żółtawe strupy.
Łuszczyca krostkowa w okolicach wyprzeniowych. Bardziej charakterystyczna dla dzieci. W przypadku tego rodzaju łuszczycy blaszki są jasnoczerwone, z lekkim złuszczaniem. Czasami płytki są mokre. Rodzice często mylą ten typ łuszczycy z wysypką pieluszkową.
Łuszczyca podeszwowa. Występuje na podeszwach i dłoniach. Przejawia się to w pogrubieniu skóry, suchości, pęknięciach. Łuszczyca objawia się dużymi płytkami, które nie znikają przez bardzo długi czas, czasami pojawiają się na nich nowotwory: brodawki i brodawczaki.
Łuszczyca erytrodermia jest formą przewlekłej łuszczycy, zaczerwieniony jest cały obszar ciała. Na płytkach pojawiają się strupy przyjmując formę stożka.
Łuszczyca w kształcie łzy charakteryzuje się obfitą wysypką, składającą się z wielu małych czerwonych grudek.
Łuszczyca płytek paznokciowych powoduje deformację paznokci, pojawienie się pod nimi żółto-brązowych plam. Częsta postać łuszczycy występująca u 25% pacjentów z tą chorobą.
Łuszczyca błon śluzowych wpływa na jamę ustną i powoduje pojawienie się grudek na błonach śluzowych.

Leczenie łuszczycy

Łuszczyca jest leczona indywidualnie. Łuszczyca w kształcie łzy jest najbardziej łagodna i często ustępuje sama. Jednak w każdym przypadku, jeśli zostaną znalezione blaszki łuszczycowe, należy skonsultować się z dermatologiem. Samoleczenie łuszczycy jest niebezpieczne: łuszczyca może przybrać cięższe postacie lub obszar zmian powiększy się. Dermatolog wybiera najłagodniejsze opcje ekspozycji, aby wykluczyć możliwe działania niepożądane i zaostrzenie choroby. Przede wszystkim pacjentom z łuszczycą lekarz może zalecić ograniczenie stresu i wykluczenie z diety najbardziej alergizujących pokarmów. Przestrzeganie diety, prawidłowy schemat dnia, rzucenie palenia i picia są same w sobie znaczącym wkładem w leczenie.

Skuteczne metody zachowawczego leczenia łuszczycy

Istnieje kilka sposobów zwalczania łuszczycy, aby leczenie zakończyło się sukcesem, lepiej zastosować zintegrowane podejście.

• Terapia farmakologiczna. Po rozpoznaniu łuszczycy dermatolog zleca leczenie pochodnymi witaminy A oraz leki ograniczające aktywność układu odpornościowego.
• Leczenie zewnętrze skóry. Do zewnętrznej terapii takich objawów łuszczycy jak czerwone plamy na skórze, stosowane są maści i kremy lecznicze, które mogą złagodzić zapalenie skóry i swędzenie. Odpowiednio dobrane leki pomagają złuszczać martwe komórki skóry i chronią uszkodzoną skórę przed grzybami i bakteriami. Jest to istotne, ponieważ łuszczycy jest często towarzyszą infekcje wtórne zmniejszające efektywność leczenia i spowalnia proces regeneracji skóry.

Nauka od dawna czyni duży krok naprzód w poszukiwaniu skutecznych, ale jednocześnie bezpiecznych, zabiegów skórnych na łuszczycę i inne choroby. Obejmują one na przykład leki oparte na takiej substancji czynnej, jak aktywny cynk(pirytionian cynku). Cynk jest organicznym i naturalnym lekiem dla skóry, ponieważ jego stężenie w zdrowej ludzkiej skórze wynosi około 20% całkowitej zawartości w ciele, a niedoborowi tego cennego metalu towarzyszą różne zmiany skórne i pogorszenie gojenia się ran.

Metody kosmetologiczne w leczeniu łuszczycy

Skuteczne leczenie łuszczycy może wyznaczyć tylko dermatolog. W klinice dermatologii i medycyny estetycznej Soft Skin we Wrocławiu dermatolog ma duże osiągnięcia w terapii leczenia łuszczycy i specjalizuje się także w dermatologii dziecięcej. Podczas konsultacji specjalista może zalecić odpowiednią pielęgnację łuszczycowej skóry oraz zabiegi nawilżające, detoksykujące i dotleniające skórę. Dermatolog może rozważyć kurację, która pozwoli przywrócić równowagę hydrolipidową skóry i jej optymalne pH.